نخست گوش فرادهید سپس بخواهید به شما گوش فرا دهند.بیشتر مردم برعکس این کار را انجام میدهند. میخواهند اول خودشان حرف بزنند، وضعیت خود را روشن کنند و مورد تفاهم قرار گیرند. وقتی هر دو طرف بخواهند اول (و مخصوصا با هم) حرف بزنند، گفتگوی مرده ایجاد میشود. زیرا در واقع گفتگویی یک نفره است، اگر چه در حضور یک نفر دیگر انجام میپذیرد.
در این حال، شخص به واقع به حرف دیگری گوش نمیکند. یا دارد حرف میزند، یا خودش را برای آنچه میخواهد بگوید آماده میکند. بنابراین نخست گوش دهیم. آنگاه نظرمان را بیان کنیم. نخست خودمان وضعیت دیگری را درک کنیم، آنگاه بخواهیم مورد تفاهم قرار گیریم. این عادت مستقیما به شیوه ارتباط برقرار کردن مربوط میشود. و کلید ایجاد همدلی و روابط مبتنی بر نگرش “برنده- برنده” است.
فرض کنید چشمتان مشکل دارد و نزد چشم پزشک رفته اید. چشم پزشک مختصرا به شکایت شما گوش میکند و عینک خودش را از چشم بر میدارد و به دستتان میدهد و میگوید: ” این را به چشمت بزن. ده سال است که از این عینک استفاده کرده ام و واقعا کمکم کرده است. من یک عینک اضافی در منزل دارم. این مال خودت.”
شما هم عینک او را به چشم میزنید و میبینید که وضع خرابتر شده است و دیگر اصلا نمیتوانید ببینید. به پزشک میگویید که نمیتوانید هیچ جا را ببینید.
پزشک میگوید:” بیشتر سعی کن. این عینک به چشم من که بسیار عالی است و به خوبی با آن میبینم.”
شما پافشاری میکنید که: ” سعی میکنم، اما همه چیز تیره و تار است.”
پزشک میگوید : “مثبت بیندیش چرا همکاری نمیکنی ؟”
پاسخ میدهید: ” با این که مثبت میاندیشم، چیزی را نمیبینم.”
پزشک میگوید:” واقعا که حق ناشناس هستی . پس از این همه زحمت که برای کمک به تو کشیدم، باز هم حرف خودت را تکرار میکنی.”
توان آزمایی نگرش برنده -برنده شیوه گوش دادن است تا بتوانید دریابید طرف مقابل، آن وضعیت را چگونه میبیند. در نتیجه نخست به آنها اجازه بدهید که حرفهایشان را بزنند و خود را خالی کنندو البته سطح اعتماد طرفین باید آنقدر بالا و بانک عاطفیشان چنان غنی باشد که طرف مقابل آمادگی بیان احساس خود را داشته باشد. این عادت کلید ارتباط است و به همین دلیل است که در زندگی حرفهای و شغلی ما نقش عمدهای را ایفا میکند.